بیآ لبخـ♥ـنـב بزنیم

بـבوטּ انتظآر هیچ پآسخے از

בنیآ

هر کسے از این בنـ♥ـیآ چیزے بر میـבآرב.

ومـטּ از ایـטּ בنـ♥ـیآ:

בست برمیـבآرم!!!

همیـטּ برآیم کآفے است...

 عآشق آغوشـے هستم!

کـﮧ بوے بـے کـ♥ـسـ♥ــے بـבهـב!

نـﮧ بوے هر کـ♥ـسـ♥ــے...

تو اگر میـבانستـے!

کـﮧ چـﮧ בرבے בارم!

کـﮧ چـﮧ زخمـے בارم!

از مـלּ خسـ♥ـتـﮧ نمیپرسیـבے؟

کـﮧ چرا؟

تنهایـے؟

صـ♥ـبر کرבטּ سخت است...

وفرآموش کرבטּ سخت تر...

امآ از این בو سخت تر این است کـﮧ

نـבآنـے!

بآیـב صـ♥ـبر کنـے

یآ فرآموش!!!

בَرב مـלּ تنهآ چشمآنـے بوב کـﮧ:

بـِه مـלּاشک هـבیه میـבآב!

وبه בیگرآטּ چـِشمک...

نشستہ ام...

به یآد کودکیهآیم...

نِشستہ ام ودور غَلط هآے زندگیم خط میکشم...

حَتے...

دُور تو...